ฮิกันบานะ หรือ ฮิกังบานะ เจ้าของฉายา ดอกไม้มรณะดูดวิญญาณ หรือดอกไม้สีชาด แห่งความตาย หนึ่งในเรื่องราวที่น่าสนใจ และไม่มีใครสามารถ ที่จะลบภาพจำของมันได้ เพียงเพราะคำว่า ความเชื่อและตำนาน

แท้จริงแล้ว ฮิกันบานะ คืออะไร

ฮิกันบานะ (Higanbana) [1] เป็นชื่อของดอกไม้ชนิดหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ที่มีดอกสีแดง ก้านยาวและใหญ่ มีสีเขียว มีใบอยู่ห่างจากดอกค่อนข้างมาก ดอกสวยมีหลายแฉก พร้อมกับมีกลิ่นฉุนแรง ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

โดยคนไทยบ้านเรามักจะคุ้นเคย และรู้จักกันดี ในชื่อของดอกพลับพลึงสีแดง พลับพลึงแมงมุม หรือลิลลี่แมงมุม (Red Spider Lily) นั่นเอง

ทำไม ฮิกันบานะ ถึงได้ขึ้นชื่อว่า เป็นดอกไม้แห่งความตาย

ดอกฮิกันบานะ หรือ ดอกไม้พลับพลึงสีแดง ของประเทศญี่ปุ่นนั้น มักจะบานในช่วงใกล้ถึงวัน วสันตวิษุวัต ซึ่งเป็นเทศกาลแห่งการกราบไหว้ เคารพบรรพบุรุษ และทำความสะอาดหลุมศพ ที่ล่วงลับไปแล้ว โดยดอกไม้ที่นำมากราบไหว้นั้น ก็คือ ดอกฮิกันบานะ (Red Spider Lily)

ซึ่งสาเหตุที่เป็นดอกฮิกันบานะนั้น ก็เพราะว่า ดอกไม้ชนิดนี้ มีกลิ่นและพิษอ่อนๆ ที่สามารถไล่แมลง และป้องกันสัตว์สิ่งมีชีวิตชนิดอื่นๆ ที่จะเข้ามากินซากศพได้นั่นเอง (คนญี่ปุ่นมักนิยมฝังศพ มากกว่าแทนการเผา)

อีกทั้ง สีแดงที่โดดเด่น และความสวยงาม ที่น่าหลงใหลของดอกไม้ชนิดนี้นั้น ยังถือได้ว่า เป็นการสร้างสีสันและความงามที่น่าดึงดูด ให้แก่หลุมศพอีกด้วย และนั่นก็ถือเป็นที่มา ภาพจำ ความเชื่อ ตำนานและสตอรี่ของดอกไม้ชนิดนี้ ไปโดยปริยายนั่นเอง

ฮิกันบานะ และมังจูซาเกะ มีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร

ฮิกันบานะและมังจูซาเกะ ทั้ง 2 เป็นดอกพลับพลึงเหมือนกัน แต่จะต่างกันที่สี และความเชื่อ 

ฮิกันบานะ (พลับพลึงสีแดง) : เชื่อกันว่า เป็นดอกไม้มรณะ สีชาดดูดวิญญาณ

มังจูซาเกะ (พลับพลึงสีขาว) : เชื่อกันว่า เป็นดอกไม้สวรรค์ มาจากสวรรค์ประทาน

ดอกไม้ฮิกันบานะนั้น ความจริงแล้ว ไม่ได้มีแค่เพียงสีแดง และสีขาวเท่านั้น แต่ยังมีสีเหลือง และสีอื่นๆ อีกด้วย

สรุป ฮิกันบานะ

ฮิกันบานะ มีชื่อเรียกภาษอังกษว่า Red Spider Lily เป็นดอกไม้ที่มีภาพจำ และความเชื่อเกี่ยวกับหลุมศพและคนตาย ทำไมมักถูกผู้คนจำนวนมากเข้าใจผิด และมักเข้าใจว่า ดอกฮิบันบานะนั้น เป็นดอกไม้แห่งความตาย ที่เชื่อกันว่า หากใครเข้าใกล้จะต้องตาย

อ้างอิง

[1] FRUIT N FLORA. (2015-2024). ไขปริศนา...เพราะเหตุใดชาวญี่ปุ่นถือว่าดอกฮิกันบานะเป็นดอกไม้แห่งความตาย ? Retrieved from fruitnflora